“ อื้อ …” พัฒน์ดันร่างคนตัวเล็กขณะบดเบียดริมฝีปากปากจนร่างถอยกรูดติดกำแพง ลิ้นนัวรัวกันอย่างไม่มีใครยอมใครไปได้สักพัก ก่อนจะจัดท่าจัดทางมานอนราบกันบนเตียง “ พัฒน์ … อื้อ ~” ไม่ทันได้พูด คนตัวตัวสูงก็บดเบียดคนตรงหน้าลงอีกครั้งอย่างไม่ลืมหูลืมตา “…” จู่ๆความจุกแน่นที่หน้าอกก็พลันประทุขึ้นมาด้วยความอึดอัดใจ ทำไมนะ … ทำไมกัน … ทำไมต้องฝืนมัน … ขนาดนี้ … ฮึก หยดน้ำไสไหลติ่งตามหางตาขณะเดียวกับที่หนึ่งพัฒน์เคลื่อนหน้าลงมาไซร้ซอกคอ คนเป็นน้องโอบรอบคอผู้พี่อย่างโหยหา ถึงแม้ว่าอีกคนจะไม่เคยต้องการเขาเลยก็ตาม วันนี้สิ … วันนี้ที่คนอย่างเดือน … ต้องมีความสุขกับมันที่สุด วันนี้ที่เรา … มีอะไรกัน … เป็นครั้งแรก “ ฮึก …” ในเวลาต่อมากางเกงสแล็คที่ดำที่คนตัวเล็กใส่อยู่ก็ถูกปลดออก มือยาวสากเกี่ยวรั้งและรูดมันลงจนเลยเข่า เผยให้เห็นแก่นกายเล็กที่แล่บออกมาจากชายเสื้อตัวยาวสีขาวบาง เพียงแค่นี้ก็รู้แล้วว่าคนน้องที่พร่ำบอกว่าอยากเอานั้น ไม่ได้มีมีอารมณ์ร่วมเลย ...
นับเก้าโผลเข้าจู่โจมคนตัวเล็กแบบไม่มัวให้รีรอ มือใหญ่ที่เต็มไปด้วยตำหนิยกขึ้นเคลือบครองกรอบหน้าเล็กเรียว โดยที่มือเดียวของเขาทาบยาวไปได้เกือบครึ่งหัว เขาเอียงศรีษะพร้อมกับปรับมุมหน้าเล็กน้อย ก่อนจะเริ่มขบเม้มและดูดดึงริมฝีปากบางนั้นจนมันขึ้นสีแดงฉ่ำ “ อื้อ …” ผ่านมา ไม่กี่นาที มัดแตงคนไร้ประสบการณ์ก็ทำการทุบแผงอกแกร่งดังปึกปักพร้อมกับออกแรงดันอีกคนให้ผละออก หลัง เริ่มขาดอากาศหายใจ เฮือก ! “ ดูดปากกู ” มัดแตงขมวดคิ้วเป็นคำถามกับประโยคแสนสั้น จากปากคนตัวสูง สีหน้าที่ปะปนมากับความไร้เดียงสานั้น ทำเอานับเก้าจำต้องเอ่ยประโยคถัดมาเพื่อคลี่คลายขยายความให้ชัดเจนมากกว่าเดิม “ ทำแบบเดียวกับกูไง มึง จะได้หายใจง่ายขึ้น ” “อือ… อื้อ ” ไม่ทันได้ปริปากเปรยหาประโยคใดอื่น ปากเล็กที่เผยอรับอากาศอยู่ก็ถูกกลืนกินภายใต้ความหื่นกระหายจากชายหนุ่มอีกครั้ง และ ด้วยความเชื่อฟัง มัดแตงจึงได้ลองเปิดปากเปิดใจทำตามในสิ่งที่อีกคนบอกอย่างทุลักทุเล เขาเริ่มจากการขบเม้มไปที่ปากหน...