“พูดออกมาบ่อยๆนะ กูชอบ”
“อื้อออ~”
จบประโยคคนตัวสูงก็รั้งคออีกฝ่ายเข้าไปกดจูบ กดแรงๆพร้อมกับใช้ลิ้นดุนดันอีกฝ่ายให้เปิดปากด้วยความที่เป็นไปได้ยากคลื่นจึงเปลี่ยนวิธีใช้มือบีบเข้าที่แก้มเล็กและเม้มเข้าสุดแรงแขน กระทั่งปากอีกคนเผยอขึ้น คนตัวเล็กที่โดนอีกฝ่ายคร่อมตัวและรั้งท้ายทอยอยู่นั้นทำให้เขาไม่สามารถที่จะหันหรือหลบไปทางอื่นได้เลย
พอคลื่นดันลิ้นเข้าไปในโพรงปากสำเร็จ มือยาวที่เคยบีบบุบข้างแก้มเลื่อนลงมาครอบคลุมลำคอโดยออกแรงระดับนึง เหมือนเป็นสิ่งประกันตนว่า ‘ถ้าขัดขืนมึงตายคามือกูแน่’
“อื้อออ~”
“อื้มมม~”
คนตัวสูงเก็บเกี่ยวเอาความหวานตรงหน้าอย่างหื่นกระหายผิดกับคนตรงหน้าที่หน้านิ่วคิ้วขมวดเพราะต้องฝืนตัวทำอย่างไม่เต็มใจ ลิ้นชื้นของคนตัวสูงสอดแทรกและตวัดไปมา ดูดดึงริมฝีปากบางจนอีกคนหายใจไม่ทัน
‘ไม่แรงเลย…ไม่มีแรงที่จะผลักออกเลยสักนิด’
ปึก!
"อืมมมมมม”
ปึก!! ปึก!!
คนตัวเล็กทุบอกอีกคนเมื่อรู้สึกว่าลมในปอดจะหมดเข้าเต็มที ร่างสูงนึกอยากแกล้งขึ้นมาเลยไม่ยอมผละออก ซ้ำยังดูดดึงปากอีกคนตามใจอยาก คลื่นหยอกเย้ากับลิ้นร้อนตรงหน้าอย่างเอาแต่ใจ ทั้งที่คนตัวเล็กพยายามทุบอกย้ำๆเชิงบอกเป็นความนัยว่าไม่ไหวแล้วพร้อมกับฝืนส่งเสียงในลำคอให้อีกฝ่ายเห็นใจและมันก็ได้ผล…แต่เพียงชั่วครู่เท่านั้น
เฮือก!!
แฮ่กก แฮ่กก
"อ่อนว่ะ!"
“อื้อออ~”
ทิ้งไว้แค่นั้นคนตัวสูงก็ประกบปากลิ้มรสจูบกับคนตรงหน้าอีกคราไม่ปล่อยให้อีกคนพูดอะไรเลยสักคำ พูดไปก็เสียเวลาเปล่าๆ จริงมั้ย?
มือสากเลื่อนลงมาปลดกระดุมออกทีละเม็ด คนตัวเล็กที่ไม่ได้ยินยอมแต่แรกเอาแต่ปัดมืออีกคนออกอย่างรังเกียจ ซึ่งแน่นอนว่ามันทำให้คนตัวสูงเกิดความรำคาญและหงุดหงิดมากพอสมควร ทำให้เขากัดเข้าที่ปากคนตรงหน้าอย่างแรงเพื่อสั่งสอนเด็กดื้อสักหน่อย รสชาติของเลือดไหลแทรกผสมกันกับน้ำลายจนเข้ากัน จากที่เคยเป็นกลิ่นคาวน่าขยะแขยง วันนี้กลับอร่อยจนอยากกัดมันอีกหลายๆรอบ
ครวก!!
เพราะตัวเล็กเอาแต่ขัดขืน ทำให้คลื่นตัดสินใจกระชากเสื้ออย่างไม่ออมแรงจนเม็ดกระดุมกระเด็นออกไปคนละทิศคนละทาง ร่างสูงเคลื่อนริมฝีปากลงมาซุกไซร้ซอกคอขาวพร้อมกับสูดความหอมเข้าเต็มปอด เขาดูดเม้มแรงๆบริเวณต้นคอไล่ลงมาถึงอกจนเกิดเป็นรอยสีแดงช้ำหลายเม็ด
"จ…เจ็บ!…ฮึก"
ไต้ฝุ่นเผลอสะอื้นและปล่อยให้น้ำตาไหลออกมาอีกครั้งเพื่อระบายความเจ็บปวดในใจ ตอนนี้เขาทำอะไรไม่ได้เลย เขาสู้แรงอีกคนไม่ได้ ทำได้แค่นอนนิ่งใต้ร่างของอีกคนอย่างละอายใจก็เท่านั้น
‘หากย้อนเวลากลับไปได้ ผมจะไม่ยุ่งกับผู้ชายคนนี้เลย ผู้ชายที่ชั่วช้าเลวทราม ไร้ความรู้สึก ไร้หัวใจ ไร้ความเป็นคน กูเกลียดมึง…’
คนตัวสูงสะใจทุกครั้งที่ได้ยินเสียงสะอื้นของตรงหน้า เหมือนกับว่ายิ่งอีกคนทรมานเขาก็ยิ่งชอบใจและพอใจโคตรๆ จนรู้สึกว่าอยากจะทำให้ร้องบ่อยๆ จากนั้นลิ้นยาวก็ลากเลียสลับกับดูดเม้มไล่ลงมาจากลำคอจนถึงยอดอกสีชมพู
"อ๊าาส์…อื้อ~!!"
ทันทีที่เสียงครางหน้าอายหลุดออกมา คนตัวเล็กก็กัดปากตัวเองเพื่อกดเสียงทุเรศไว้ในลำคอ พร้อมกับเชิดหน้าขึ้นเพื่ออดอั้นความเสียว
‘กัดปากแล้วเชิดหน้า มีอะไรดีไปกว่านี้ไหม…?’
คลื่นกระดกเลียยอดอกรัวอย่างได้ใจ มือเล็กพยายามออกแรงผลักไหล่อีกคนด้วยแรงอันน้อยนิด ซึ่งเขารู้อยู่แก่ใจว่าไร้ประโยชน์ อีกทั้งอารมณ์เสียวซ่านในตอนนี้ยิ่งทำให้คนใต้ร่างแทบไม่เหลือแรงจะยันตัวขึ้นด้วยซ้ำ
"อ้ะ…อ๊าาส์ อุ๊บ!!”
คนตัวเล็กเปลี่ยนมือที่เคยดันไหล่อีกคนมาปิดปากตัวทันทีเมื่อเสียงที่ไม่ต้องการเปล่งกลับหลุดออกมาเพราะเสียวจนทนไม่ไหว แต่หารู้ไม่ว่าสิ่งที่คนตัวเล็กทำอยู่ยิ่งปลุกอารมณ์ดิบเถื่อนของอีกคนออกมา
"ใครให้ปิดปาก! ถ้ามึงครางไม่ดัง กูจะกระแทกมึงให้ตายคาเตียง"
“อ้ะ!!!”
คนตัวสูงงัดมืออีกคนออกจากปาก ไต้ฝุ่นไม่ได้ทำตัวดื้อเหมือนก่อนหน้า แต่คนตัวเล็กทำเพียงเบือนหน้าหนีมองไปทางอื่นเพื่อหลบสายตาอีกฝ่ายก็แค่นั้น…สายตาดุร้าย ใครเค้าอยากจะมอง
“ฮึก…คนเลว!”
"กูรู๊ ไม่ต้องรอให้คนโง่อย่างมึงมาบอกหรอก"
“…”
"ยกตัวขึ้น จะถอดกางเกง"
คนตัวเล็กไม่ตอบทั้งยังไม่ได้หันหน้ามาสบอารมณ์ใดๆทั้งนั้น ด้วยความอดทนที่ต่ำเป็นทุนเดิม คนตัวสูงเลยทำการเกี่ยวขอบกางเกงอีกคนลงอย่างถือวิสาสะ เผยเรือนร่างเปลือยเปล่ายิ่งทำให้ไต้ฝุ่นรู้สึกละอายใจหนักกว่าเดิมรวมถึงร่างกายที่ไม่รักดีที่ดันมีอารมณ์ร่วมกับคนเลวตรงหน้า
คลื่นลุกขึ้นถอดกางเกงพร้อมกับโยนทิ้งไว้ข้างเตียงและใช้เข่าขยับเข้ามาใกล้คนตัวเล็กจนเห็นได้ว่าเอวเขากับหน้าอีกคนอยู่ระดับใด
“หันมา”
“…”
"หันหน้ามาไต้ฝุ่น"
คนตัวเล็กไม่ยอมทำตามสัก ทำให้คนขี้หงุดหงิดแถมอารมณ์ร้อนอย่างคลื่นต้องลงมืองัดใบหน้าหวานหันมาอย่างแรง ไต้ฝุ่นร้องอุทานด้วยความเจ็บแปล๊บจนเผลออ้าปาก ซึ่งจังหวะนั้นคนตัวสูงจัดการยัดแก่นกายใหญ่เข้าปากอีกคน
"อึ่ก! อ่อกก!"
“ห้ามกัด! ถ้ายังอยากตายแบบศพสวยๆ”
คนที่อยู่ระดับต่ำกว่านิ่วหน้าด้วยความขื่นหลังจากที่แก่นกายอีกฝ่ายแทงลงลึกจนถึงคอ ปากบางพยายามรูดออกแต่คนตัวสูงก็ดันตัวเข้าหาจนศีรษะเล็กกระแทกกับหัวเตียง ไต้ฝุ่นใช้ลิ้นดันส่วนปลายและจับโคลนอีกคนที่เข้าไม่หมด คนตัวเล็กส่งสายตาอ้อนวอนเชิงบอกว่ายอมแล้ว กระทั่งผงกหัวเข้าออกให้อีกคนเห็น
"ซี๊ดดส์!"
“อ่อก!~อ่อก~อึก!”
“อืมมม…ซี๊ดดส์ ดี ดีมาก”
“อ่อก~ อ่อก~ อ่อก~ อึก!…อ่าา~…แฮ่ก แฮ่ก”
“พอ”
คลื่นกดไหล่ให้อีกคนนอนลงและดึงขาสวยให้นอนราบไปกับเตียง คนตัวสูงยกขาเรียวพาดบนขาของตน รูดชักแก่นกายตนสองสามครั้งก่อนจะจ่อแก่นกายที่ช่องทางด้านหลังอีกคน เขาดันแก่นกายเข้าไปได้แค่ส่วนหัว ก็ได้ยินเสียงดังปุดปัดคิดว่าคงเป็นการฉีกขาดของกล้ามเนื้ออีกคน
“โอ้ย~ จะ…เจ็บ คลื่น…โอ้ยย!…กูขอร้อง”
“มึงได้ร้องแน่ หึ”
"อ๊าาาาาาาา!!!…ฮึก! จ…เจ็บ ฮือออ~"
คลื่นกระแทกเข้าให้สุดทีเดียวเพราะดันไม่เข้าประมาณกลางลำ ไม่มีการเบิกทางหรือใช้เจลใดๆ คนตัวเล็กร้องเสียงหลงด้วยความทรมาน ความปวดหนึบตรงส่วนล่างทำให้น้ำตาคนตัวเล็กไหลเป็นทางอย่างห้ามไม่ได้
"ซี๊ดดดส์ อย่าเกร็ง"
คลื่นคลี่ยิ้มออกอย่างพอใจ ถึงแม้ว่าตนเองก็อึดอัดและปวดหนึบอยู่พอสมควรแต่แค่ได้ทำร้ายคนที่ขึ้นชื่อว่าเกลียดขี้หน้าแล้ว เขาก็ยิ่งพอใจกับเหตุการณ์ตรงหน้าโดยไม่สนความรู้สึกอื่น
"โอ้ย!ฮึก อะ...ไอ้ ล..เลว…ฮือออ"
ตอนนี้ไต้ฝุ่นปล่อยโฮออกมาอย่างไม่อาย ช่องทางหลังที่ฉีกขาดจนเลือดไหลหยดติ่งๆ เลือดที่ปะปนมากับความเจ็บปวดทรมาน เจ็บทั้งกายเจ็บทั้งใจ
"ซี๊ดด …อยู่นิ่งแล้วอ้าขากว้างๆ"
คลื่นเริ่มขยับสะโพกและกระแทกแก่นกายหนักกว่าเดิม คนตัวสูงกดขาอีกคนให้อ้ากว้างกว่าเดิมเพราะอีกคนไม่ยอมทำตาม แต่หารรู้ไม่ว่าความจริงแล้วคนตัวเล็กชาจนแทบขยับตัวไม่ได้ต่างหาก คนตัวสูงตั้งใจกระแทกเข้าให้ลึกให้หนัก จนอีกคนร้องครางออกมาแทบไม่เป็นภาษา
"อ๊าาาส์ อ๊าาาส์ อ๊อยยยส์ อ๊ะ! อึก! อื้อออ~"
มือบางกำและจิกเข้าที่ฝ่ามือตนเอง การที่คนตัวสูงขยับเข้าออกแรงๆเร็วๆมันยิ่งส่งผลให้ร่างกายของคนตัวเล็กเริ่มปวดร้าวทีละนิด เพราะทั้งจุกทั้งเสียวทั้งแสบ ซ้ำแรงกระแทกของร่างกายแกร่งตรงหน้า คนตัวเล็กเองแทบรับไม่ไหวอยู่แล้ว
"อืมมมม ซี๊ดส์~ดี ดีมาก"
.
.
.
"ฮือออ…ฮึก อ้าาาส์…อ๊อยส์ อ๊าาส์ ส…เสียว อ๊าาส์"
ไต้ฝุ่นครางออกมาทุกครั้งที่โดนจุดกระสัน ใบหน้าหวานที่ไม่ได้รู้สึกสุขสมแต่กลับเต็มไปด้วยความเจ็บปวดและทรมาน ซึ่งสิ่งนั้นมันยิ่งทำให้คลื่นรู้สึกดี ยิ่งได้เห็นอาการคนตรงหน้า เขาก็ยิ่งรู้สึกสะใจ
คนตัวสูงด้านบนกระแทกไม่ยั้งจนร่างบางสั่นคลอนไปตามแรง ผ่านไปสักพักคลื่นก็ผ่อนแรงและเปลี่ยนท่าให้ร่างบางนอนคว่ำหน้า แขนแกร่งรั้งเอวบางขึ้นมาท่าคลานเข่าซึ่งไต้ฝุ่นเองก็ดันตัวขึ้นมาท้าวแขนแอ่นก้นอย่างว่าง่าย ยอมรับเลยว่าเขากลัวคนตรงหน้าจนแทบไม่กล้าขืนข้อขัดคำสั่งอีก
"อ๊อย์ อ๊าาส์ อึก! อ๊าาาส์ อ้าส์ ค…คลื่น อึก"
“ซี๊ดดดส์ อือมม…ดี~”
"ม...มัน ลึก อ้าส์…อ่ะอื้ออ…จะ…จุก!"
ไต้ฝุ่นเปล่งเสียงออกอย่างยากลำบาก ทั้งแรงกระแทก ทั้งความเจ็บปวดที่ปนอยู่กับความเสียว ตอนนี้เค้าอยากจะร้องกรี๊ดออกมาดังๆว่าทนไม่ไหว เกินไปจริงๆ…
ผ่านไปเกือบชั่วโมง....
“จะ…จุก…เบาหน่อยได้ มะมั้ย…อ๊าาาส์ อ๊าาส์ ฮึก!”
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น